sexta-feira, 23 de abril de 2021

Três epigramas de Calímaco recriados

 IV

Τίμων, οὐ γὰρ ἔτ᾽ ἐσσί, τί τοι, σκότος ἢ φάος, ἐχθρόν;

‘τὸ σκότος: ὑμέων γὰρ πλείονες εἰν Ἀίδῃ.’

 

Timão, que mais odeias: treva ou luz?

“Enquanto o time me envergonha, luz.”

 

VI

τοῦ Σαμίου πόνος εἰμὶ δόμῳ ποτὲ θεῖον ἀοιδὸν

δεξαμένου, κλείω δ᾽ Εὔρυτον, ὅσσ᾽ ἔπαθεν,

καὶ ξανθὴν Ἰόλειαν, Ὁμήρειον δὲ καλεῦμαι

γράμμα: Κρεωφύλῳ, Ζεῦ φίλε, τοῦτο μέγα.

 

Do sâmio que hospedou o aedo divo

sou fruto; canto Êurito, dores magnas,

e a loira Íole. Julgam letra homérica?

Por Zeus, ¡Creófilo!, saíste mega!

 

XIX

Δωδεκέτη τὸν παῖδα πατὴρ ἀπέθηκε Θίλιππος

ἐνθάδε, τὴν πολλὴν ἐλπίδα, Νικοτέλην.

 

Nicóteles, a grande esperança do pai,

Felipe, cedo parte—aos doze. “Pai,

tu, pelas próprias mãos enterras teu Nicóteles;

na mesma cova, há esperança e filho.”

Nenhum comentário:

Postar um comentário